Down Sendromu Belirtileri, bebeğin vücudunda birden fazla yerde görülebilmektedir. Bu belirtiler fiziksel ve nöroloji belirtilerin yanı sıra tüm down sendromu olan bebeklerde görülen genel belirtilerde olabilmektedir. Down sendromu hastalığı bebek henüz doğmamışken saptanabileceği gibi, doğumdan sonra fiziksel belirtiler ile de tanısı konabilmektedir.

Down sendromu olan hasta bebeklerde görülen genel belirtilerden biri bebeğin yüz yapısıdır. Bu bebeklerin diğer bebeklere göre farklı bir yüz yapısı vardır. Down sendromu hastalığı olan bir bebeğin başı diğer bebeklere oranla daha küçüktür ve başın arka tarafı yassıdır. Bu bebeklerin enseleri ise diğer bebeklerinkinden daha geniş ve kısa olmaktadır. Göz kısımları çekik ve birbirinden ayrı duran bu bebeklerin kulakları ise kafa yapısına oranla daha ufak olduğu görülmektedir. Down sendromlu bebeklerin burunları kök kısımlarına doğru basıktır ve enseleri ise boğumludur. Bu bebeklerin geniş elleri vardır ve parmakları da diğer bebeklere göre kısa ve tombuldur. Genel olarak vücut yapılarına bakıldığında tınaz ve kısa oldukları görülen down sendromlu bebekler zekâ seviyesi olarak ise diğer bebeklere oranla daha az zekâya sahiptirler. Down sendromlu bebeklerin doğumun hemen ardından tedavi edilmeye başlanması bu bebeklerin erken ölüm yaşamaları tehlikesini ortadan kaldırarak, bu bebekler için yaşam kalitesi daha yüksek olan bir hayatın da kapılarını açacaktır.

Down sendromlu bebeklerin göz kenarlarında bulunan çizgiler daha eğiktir ve burunları basık kemerlidir. Bu yapısıyla bebeklerin down sendromlu olduğu daha kolay anlaşılmaktadır. Boyları ise diğer çocuklar ile kıyaslandığında daha kısadır. Geniş ellerinin avuç içine bakıldığında birinde ya da her ikisinde de tek el çizgisi olduğu görülmektedir. Dilleri oldukça geniştir, boyunları ise normalden daha kısadır. Göz yapısında ise iris tabakasındaki beyaz benekler dikkat çekmektedir. Yine, down sendromluların ayak başparmakları ile hemen yanında yer alan (Eldeki işaret parmağı) parmağın arası normal kişilere kıyasla daha açık, karınlarının yapısı ise daha gevşek ve bombeli olmaktadır. Ayrıca, elde yer alan parmakların beşincisi daha esnek bir yapıya sahiptir. Yine, kaslardaki gevşeklik nedeniyle bebeklerin başlarını kontrol edememesi ile yürüme ve oturma gibi problemleri de down sendromu belirtileri arasında yer almaktadır, ancak bu belirtiler tedavi uygulanması halinde düzelebilmektedir. Down sendromlu kişilerde görülen bu fiziksel farklılıklar bir sağlık sorununa yol açmamanın yanı sıra, tanı koymada kolaylık sağlamaktadır.

Bu çocukların büyük oranda kas gevşekliği sorunu vardır ve bu sebeple de yürüme, oturma gibi bazı motor becerilerini öğrenme süreçleri daha geç gerçekleşmektedir. Bu durumun anlaşılması ancak bebekliğin 12. Ayından sonra olmaktadır. Geç konuşma da down sendromu belirtilerindendir ve bu çocuklar duruma göre 2-3 yaşlarında veya daha geç konuşmaya başlamaktadırlar. Tedaviyle bu iyileşme süreleri daha kısa olabilmektedir.