Delirme belirtilerini deneyimleyen birisi olarak, bu durumu yaşarken zihnimdeki karmaşa ve gerçeklikten kopma hissi oldukça zorlayıcıydı. Gerçekliği algılama zorluğu, çevremdeki insanlarla olan ilişkilerimi de derinden etkiledi. Halüsinasyonlar görmek, özellikle yalnız kaldığım anlarda oldukça rahatsız ediciydi. Kendimi bazen tamamen yalnız, bazen de aşırı kaygılı hissediyordum. Duygusal dengesizliklerim, en basit durumlarda bile öfke patlamaları yaşamama neden oluyordu. Bu süreçte, günlük işlerin bile üstesinden gelmekte zorlandım ve sosyal hayattan uzaklaştım. Fiziksel olarak da sürekli yorgunluk hissi, uyku bozuklukları ve iştah kaybı gibi sorunlar yaşadım. Tüm bu belirtiler, hayat kalitemi büyük ölçüde etkiledi. Destek almadan bu durumla başa çıkmak çok zordu; bu yüzden psikiyatrik destek almanın ne kadar önemli olduğunu çok iyi anladım. Sizce de bu süreçte aile ve çevrenin desteği ne kadar kritik bir öneme sahip?
Delirme belirtilerini deneyimleyen birisi olarak, bu durumu yaşarken zihnimdeki karmaşa ve gerçeklikten kopma hissi oldukça zorlayıcıydı. Gerçekliği algılama zorluğu, çevremdeki insanlarla olan ilişkilerimi de derinden etkiledi. Halüsinasyonlar görmek, özellikle yalnız kaldığım anlarda oldukça rahatsız ediciydi. Kendimi bazen tamamen yalnız, bazen de aşırı kaygılı hissediyordum. Duygusal dengesizliklerim, en basit durumlarda bile öfke patlamaları yaşamama neden oluyordu. Bu süreçte, günlük işlerin bile üstesinden gelmekte zorlandım ve sosyal hayattan uzaklaştım. Fiziksel olarak da sürekli yorgunluk hissi, uyku bozuklukları ve iştah kaybı gibi sorunlar yaşadım. Tüm bu belirtiler, hayat kalitemi büyük ölçüde etkiledi. Destek almadan bu durumla başa çıkmak çok zordu; bu yüzden psikiyatrik destek almanın ne kadar önemli olduğunu çok iyi anladım. Sizce de bu süreçte aile ve çevrenin desteği ne kadar kritik bir öneme sahip?
Cevap yaz